WESOŁE MIASTECZKO Cd.

       Nie cierpię jak ludzie powtarzają moje słowa, bo wydaje mi się, że dają mi do zrozumienia, iż bełkoczę, a ja przecież — do jasnej cholery — nie bełkoczę.

— Tak. Wesołe Miasteczko — niemal przesylabizowałem.

— Tutaj nigdzie nie ma Wesołego Miasteczka.

— Widziałem jak pewien jegomość naklejał afisze z informacją, że przyjechało. Takie objazdowe — dodałem jeszcze na koniec.

— To jeśli nakleił, to dlaczego pan sobie nie przeczytał? (brawo i plus dla niej za logiczne myślenie).

— Bo zanim do niego dotarłem, został zdarty.

— Aaaaa — podniosła głowę ze zrozumieniem i zaraz nią pokręciła. — Nic nie wiem o Wesołym Miasteczku.

— No nic... Trudno. Dziękuję.

— Ale... Halo, proszę pana!

— Tak? — Wróciłem i ponownie nachyliłem się.

— Wesołe Miasteczka zawsze zatrzymywały się na „Bydlęcym Targu”.

— Jakim targu?

— Bydlęcym. Tak się nazywa plac za miastem. Kiedyś był tam targ bydła, potem skup buraków, a teraz nic nie ma. Tam przyjeżdżały i rozstawiały się cyrki i wesołe miasteczka.

— A jak tam dojść?

       Wystawiła rękę z okienka i wymachując nią niczym von Karajan (raz widziałem w Wiedniu prowadzony przez niego koncert, więc wiem co mówię), poinstruowała mnie — którędy najłatwiej i najszybciej.

       Gorąco podziękowałem.

       Najpierw pomyślałem sobie, że najwygodniej będzie wziąć taksówkę, ale — zerknąwszy na zegarek i stwierdziwszy, że mam sporo czasu — zdecydowałem się na spacer. Jak na wzorcowego kuracjusza przystało — pomyślałem i uśmiechnąłem się.

       Nie spieszyłem się, ale spacer i tak zajął mi zaledwie dwadzieścia pięć minut (no, może pół godziny z drobnymi minutami).

       Po prawej stronie drogi zobaczyłem boisko sportowe, a po lewej plac, a na nim Wesołe Miasteczko. Rzecz jasna, jak w każdym, porządnym objazdowym Wesołym Miasteczku, tak i tutaj, punktem centralnym była wielka karuzela z siodełkami na łańcuchach. Dookoła niej poustawiane były kolorowe barakowozy z otwieranymi bokami. W wyobraźni już widziałem ich wnętrza wypełnione jarmarcznymi ozdóbkami, zabawkami i innymi kiczowatymi fantami — nagrodami za strzał z wiatrówki, za celny rzut piłeczką lub — po prostu — za pociągnięcie odpowiedniej tasiemki.

                                                cdn.

WESOŁE MIASTECZKO Cd.

        Fryzjer wciąż stał i obserwował odchodzącego, nadal rzucając komentarze, a ja obserwowałem fryzjera i zastanawiałem się nad tym, co też wypisane było na afiszu, bo nad czym innym mógłby zastanawiać się znudzony kuracjusz?

       Zanim jeszcze ulica z osłonecznionej zamieniła się na „zalaną słońcem”, wyszedłem z restauracji i od niechcenia podszedłem do leżących na chodniku szczątków. To dziwne, że fryzjerowi cholernie przeszkadzał naklejony arkusz na ścianie zakładu, a zupełnie nie przeszkadzał mu śmieć walający się przed zakładem. Cóż, może ma takie poczucie estetyki? De gustibus non est disputandum — jak mawiali Rzymianie. Właściwie to byłem fryzjerowi wdzięczny za to, że nie wrzucił skrawków do kosza, bo mogłem przeczytać: „WESOŁE MIAST...”

       No proszę! Wesołe Miasteczko nawiedziło uzdrowisko — ucieszyłem się. W życiu nie pomyślałbym, że jeszcze uchowała się taka instytucja jak objazdowe wesołe miasteczka. Uwielbiałem je w dzieciństwie. Zdecydowanie bardziej niż cyrk. W cyrku można było tylko i wyłącznie obserwować akcję, a w wesołym miasteczku można zabawę zarówno obserwować jak i w niej uczestniczyć. Ileż to razy strzelałem do tarczy i wygrywałem pierścionki, które do niczego nie były mi potrzebne. Ileż zjadłem waty cukrowej, od której cały lepiłem się i było mi niedobrze. Ileż to okrążeń zrobiłem na różnych rodzajach karuzel... Wróciły wspomnienia i zakręciły łezką w oku.

Ruszyłem w kierunku, w którym — jak mi się wydawało — poszedł staruszek. Miałem nadzieję, że jednak udało mu się gdzieś nalepić plakat, gdzieś, gdzie nie drażniłby tubylców i z którego dowiem się, gdzie owo Wesołe Miasteczko stacjonuje.

       Niestety, rozczarowałem się. Doszedłem aż do dworca autobusowego i nie znalazłem żadnego ogłoszenia. Potem poszedłem drogą za uzdrowiskiem, ale i tam nie znalazłem tego, czego szukałem. Przyszło mi do głowy, że może będzie wisiał przy pijalni wód, ale nie. Tam też go nie było.

— Przepraszam panią — zwróciłem się do kioskarki — nie wie pani, gdzie zatrzymało się Wesołe Miasteczko?

— Wesołe Miasteczko? — powtórzyła.

cdn.

WESOŁE MIASTECZKO

(à la Franz Kafka, ale z happy endem)

       Przyjechałem, żeby podleczyć serce, ale po czterech dniach zacząłem rozmyślać o tym, że zanim je wyleczę, wcześniej umrę z nudów.

       Pierwszego dnia obszedłem mieścinę w szerz, wzdłuż i dookoła. Drugiego dnia odwiedziłem muzeum, izbę pamięci i zobaczyłem wille zaprojektowane przez Koszczyc - Witkiewicza. Trzeciego przesiedziałem cały boży dzionek w parku na ławeczce, obserwując kuracjuszy i turystów, a czwartego — jak już wspomniałem — umierałem z nudów. Trudny jest żywot kuracjusza, oj, trudny. Sama myśl, że mam tu spędzić jeszcze dziesięć dni przyprawiała o dreszcze i była dobijająca.

       Po śniadaniu w sanatoryjnej jadłodajni poszedłem do restauracji na prawdziwe śniadanie. Wypiłem dobrą kawę — bez dodatków — najczarniejszą z czarnych — taką jaką lubię i pijam od trzydziestu lat.

       Pierwszego dnia poinstruowałem barmankę, jak ma ją dla mnie przyrządzać. Była pojętna. Myślę, że dużą rolę w tej nauce odegrała zaproponowana przeze mnie kwota za jedną filiżankę kawy, a nie lury o smaku popiołu wytrzepanego z popielniczki.

       Bez filiżanki dobrej kawy nie jest możliwe rozpoczęcie dnia — tak sobie myślałem i patrzyłem przez okno na osłonecznioną ulicę. „Osłoneczniona” — taka była. „Osłoneczniona” — w moim prywatnym słowniku oznacza coś „mile oświetlonego promieniami słonecznymi padającymi z ukosa; niezbyt agresywnie i nieoślepiająco”. Na osłonecznionej przestrzeni widać wszystkie barwy, czego nie można powiedzieć o przestrzeni „zalanej” światłem. Myślałem o owym osłonecznieniu i niuansach związanych z intensywnością promieni słonecznych, gdy zauważyłem staruszka z plastikowym wiaderkiem i z rulonem pod pachą, który — pomazawszy ścianę budynku — nakleił kolorowy arkusz papieru. Ogłoszenie nie powisiało zbyt długo, bo z zakładu fryzjerskiego wybiegł łysek w białym kitlu; nawrzucał dziadkowi od najgorszych (krzyczał tak głośno, że słyszałem go przez szybę), zagroził strażą miejską i zdarł plakat.

Dziadek wzruszył ramionami i poszedł dalej.

       Fryzjer wciąż stał i obserwował odchodzącego, nadal rzucając komentarze, a ja obserwowałem fryzjera i zastanawiałem się nad tym, co też wypisane było na afiszu, bo nad czym innym mógłby zastanawiać się znudzony kuracjusz?   cdn.

Niech żyją wakacje !!!

Pozdrowienia z dalekiej podróży.

"Pierwszy Krok"

         Zamość był gospodarzem Wojewódzkiego Turnieju Badmintona - "Pierwszy Krok", realizowanego w ramach projektu edukacyjnego Gimnazjum nr 4. Osobami odpowiedzialnymi za to przedsięwzięcie były utytułowane zawodniczki UKS KIKO: Wiktoria Kasprzak, Aleksandra Laskowska, Monika Piotrowska i Natalia Żujewska. Zawody były zarazem drugą rundą Grand Prix Lubelszczyzny Żaków w Badmintonie. Do turnieju zgłosiło się 53 zawodników z czterech klubów: UKS KIKO, MUKS 5 Chełm, UKS Dratów i Górnika Łęczna SA. Faworyci nie zawiedli i do swojego konta mogą zapisać kolejne punkty potrzebne aby znaleźć się w czołowej ósemce GPL i tym samym zagrać w wielkim finale. Wyniki i przebieg zawodów znaleźć można na witrynie tournamentsoftware.com

Informacja pochodzi ze sportowego blogu SP 4 w Zamościu. TUTAJ

Sylwestrowe Turnieje Badmintona w Zamościu.

     

      W dniach 27 - 30 grudnia 2014 r., na hali sportowej Zespołu Szkół nr 4 w Zamościu, odbyły się Ogólnopolskie Turnieje Badmintona, które już tradycyjnie mają nazwę: "Sylwestrowe". Chociaż, terminy imprez, nie zawsze pasują wszystkim zawodnikom (jest, to przerwa świąteczna - dni wolne od zajęć dydaktycznych), to jednak frekwencja na zamojskich zawodach, była jedną z większych w Polsce. W ciągu czterech dni, w zawodach uczestniczyło 115 zawodników z 13 klubów całej Polski. A poziom większości, rozrywanych spotkań był bardzo wysoki. Przez cztery dni zamojskich imprez sportowych witaliśmy zawodników z Kędzierzyna - Koźla, Krakowa, Warszawy, Starych Babic, Częstochowy, Przemyśla, Dubiecka, Chełma, Łęcznej, Ostrówka, Lublina i Zamościa.

       W Sylwestrowych Turniejach Badmintona, rozdano 128 medali, w różnych kolorach. Większość z nich (76) zdobyli zamojscy zawodnicy z UKS KIKO. Trzeba dodać, że nasi rywale, zajmują wysokie miejsca na listach rankingowych PZBad w Warszawie i przyjechali do Zamościa po punkty. Jak wyniki zawodów wskazują, zamojscy badmintoniści zagrali bardzo dobrze, co oznacza, że są w dobrej formie,  i co nas bardzo cieszy. 
Trzeba dodać, że dla niektórych, młodych zawodników, były to pierwsze turnieje klasyfikacyjne. Zawody, te są jednocześnie turniejami kwalifikacyjnymi do Finałów Mistrzostw Polski w różnych kategoriach wiekowych. Turnieje Sylwestrowe więc, są początkiem walki naszych zawodników o awans do najważniejszych zawodów w sezonie sportowym 2014/2015.
Zamojscy medaliści Sylwestrowych Ogólnopolskich Turniejów Badmintona:
Sobota, 27 grudnia 2014 - młodzicy:
gra pojedyncza dziewcząt:
2m - Wiktoria Kasprzak.
3m - Natalia Żujewska, Aleksandra Laskowska.

gra pojedyncza chłopców:
2m - Miłosz Piotrowski.
3m - Jakub Korga, Mateusz Hałasa.
gra podwójna dziewcząt:
1m - Wiktoria Kaprzak, Aleksandra Laskowska.
3m - Natalia Żujewska, Monika Piotrowska.
3m - Paulina Cios.
gra podwójna chłopców:
1m - Mateusz Hałasa, Miłosz Piotrowski.
2m - Jakub Korga, Adam Kasprzak.
3m - Jakub Smolak, Bartłomiej Woźniak. 
3m - Piotr Lepianka, Łukasz Nowosad.
gra mieszana:
1m - Piotr Lepianka.
3m - Patryk Nosal, Emila Mazurek.
3m - Kacper Flak, Dominika Kmieć

Niedziela, 28 grudnia 2014 - elity:
gra pojedyncza kobiet:
1m - Agata Świst.
3m - Daria Gujska.
gra pojedyncza mężczyzn:
2m - Daniel Gujski.
3m - Marcin Hałasa.
gra podwójna kobiet:
2m - Kinga Palonka, Daria Gujska.
3m - Julia Ziemińska, Klaudia Pikuzińska.
gra podwójna mężczyzn:
1m - Szymon Hałasa.
2m - Kacper Czerwiński, Marcin Hałasa.
3m - Paweł Lepianka, Daniel Gujski.
gra mieszana:
1m - Agata Świst, Daniel Gujski.
3m - Klaudia Pikuzińska.


Poniedziałek, 29 grudnia 2014 - młodzicy młodsi:
gra pojedyncza dziewcząt:
1m - Paulina Cios.
2m - Julia Szczepańska.
3m - Wiktoria Kupiec.
gra pojedyncza chłopców:
1m - Jakub Korga.
2m - Adam Kasprzak.
3m - Bartek Woźniak, Łukasz Nowosad.
gra podwójna dziewcząt:
1m - Julia Szczepańska, Wiktoria Kupiec.
3m - Paulina Cios, Magdalena Kacperek.
gra podwójna chłopców:
1m - Jakub Korga, Adam Kasprzak.
2m - Łukasz Nowosad, Piotr Lepianka.
3m - Jakub Smolak, Bartłomiej Woźniak, Kacper Wołk, Krystian Chwiejczak.
gra mieszana:
1m - Kacper Flak.
3m - Jakub Smolak, Magdalena Kacperek, Julia Sternik.

Wtorek, 30 grudnia 2014- juniorzy młodsi:

gra pojedyncza dziewcząt:

1m - Julia Ziemińska.
2m - Monika Piotrowska.
3m - Natalia Żujewska, Aleksandra Piotrowska.
gra pojedyncza chłopców:
1m - Michał Gielecki
gra podwójna dziewcząt:
1m - Julia Ziemińska.
2m - Aleksandra Laskowska, Natalia Żujewska.
3m - Monika Piotorwska, Natalia Żujewska.
gra podwójna chłopców:
1m - Michał Gielecki
2m - Miłosz Piotrowski,
gra mieszana:
2m - Julia Ziemińska